همانطور که در ویکی پدیا ذکر شده، ماشین کاری و مدلسازی قطعات به ساخت مدل های هندسی کامپیوتری در جهان واقعی با فرآیند های CAM و عملیات حذف مواد ناخواسته از قطعات به شکل براده (Chip) گفته می شود. در ماشین کاری قطعات برحسب نوع کار از ماشینهای تراش، فرز، مته صفحه تراش، کله زنی، سنگ زنی، تیزکاری و سوراخ کن استفاده می‌شود که معمولاً این قطعات خود محصول فرآیندهایی همچون ریخته گری، آهنگری و نورد می‌باشند.

امروزه به دلیل فراگیر شدن پرینترهای سه بعدی دو اصطلاح نیز فراگیرشده است: فرایندهایی که توسط تعریف ماشینکاری از یک قطعه خام مواد ناخواسته را جدا می‌کنند فرایندهای تولید کاهشی (Subtractive Manufacturing) و فرایندهای تولید توسط پرینترهای سه بعدی فرایندهای تولید افزودنی (Additive Manufacturing) نامیده می‌شوند.

هر دوی تولید کاهشی و افزایشی توسط رباتها به راحتی قابل انجام است. در صورت نیاز به ماشینکاری یا مدلسازی اشکال با پیچیدگی بالا، اگر بنا به استفاده از روشهای کلاسیک باشد، هزینه بسیار زیادی برای ساخت فیکسچر یا خرید دستگاه های مخصوص با ابعاد مورد نظر را در بر خواهد داشت، در صورتیکه این امر به وسیله راهکارهای رباتیکی به آسانی و با کمترین هزینه قابل دستیابی است.