جوشکاری قوس الکتریکی یکی از متداول ترین روشهای اتصال قطعات فلزی است. در این روش جوش که برای اتصال قطعات فلزی از محل درز یا لبه به یکدیگر مورد استفاده قرار می گیرد، حرارت ناشی از قوس الکتریکی باعث ذوب شدن قطعات و چسبیدن آنها به یکدیگر می شود. روشهای جوشکاری با قوس الکتریکی عبارت‌اند از:

جوشکاری با گاز فعال و الکترود فلزی (GMAW, MIG/MAG) معروف به جوشکاری CO2

جوشکاری با گاز بی اثر و الکترود تنگستنی (GTAW, TIG) معروف به جوشکاری آرگون

جوشکاری با الکترود دستی پوشش دار (SMAW)

جوشکاری زیرپودری (SAW)

اتوماسیون فرآیند های جوش قوس الکتریکی جهت مسیرهای جوش خطی یا دایره ای با استفاده از ماشین های مخصوص قابل انجام است. اما استفاده از ربات های صنعتی جهت مسیرهای جوش با پراکندگی و پیچیدگی زیاد از اهمیت بیشتری برخوردار است. در این نوع قطعات ماشین مخصوص هزینه طراحی و ساخت بالاتری به دنبال دارد و در صورت تغییر تولید، تغییر کاربری و یا باز فروش ماشین مخصوص مشکلات بیشتری به دنبال دارد.

در جوش MIG/MAG که در بین صنعتگران با عنوان جوش CO2 معروف شده است، جهت قرار گیری قطعه در زاویه مناسب برای جوشکاری سمت های مختلف آن، معمولا از پوزیشنر یا فیکسچر دوار استفاده می شود.

در جوش TIG نیز که در بین صنعتگران با عنوان جوش آرگون معروف شده است، اتوماسیون توسط ربات، قابلیت پیاده سازی کامل داشته و البته ارزش افزوده دو چندان ایجاد می کند.

اجرای این جوشکاری برای نیروی انسانی باعث ایجاد مخاطرات زیادی از جمله خطر بروز سرطان، تششعات زیانبار برای بینایی و پوست، آسیب های تنفسی و خطرات سوختگی می شود. از این رو استفاده از رباتهای صنعتی برای این کار ضمن کاهش مخاطرات آن سبب افزایش کیفیت جوش و تسریع کار و کاهش مصرف مواد و انرژی می شود.